เสีย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เสย และ เสี่ย

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เสีย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsǐia
ราชบัณฑิตยสภาsia
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sia̯˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *siəᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน เสีย, ภาษาลาว ເສຍ (เสย), ภาษาคำเมือง ᩈ᩠ᨿᩮ (สเย), ภาษาเขิน ᩈ᩠ᨿᩮ (สเย), ภาษาไทลื้อ ᦵᦉ (เส), ภาษาไทดำ ꪎꪸ (สย̂), ภาษาไทใหญ่ သေ (เส), ภาษาไทใต้คง ᥔᥥᥴ (เส๋), ภาษาพ่าเก ꩬေ (เส), ภาษาอาหม 𑜏𑜦𑜧 (เส)

คำกริยา[แก้ไข]

เสีย (คำอาการนาม การเสีย)

  1. เสื่อมลงไป, ทำให้เลวลงไป
    ผลของการทำชั่วอาจทำให้เสียเกียรติทั้งตนเองและครอบครัว
    อย่าทำให้บริษัทของเราเสียชื่อก็แล้วกัน
    ทำตัวอย่างนี้เสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชายหมด
  2. สูญไป, หมดไป, สิ้นไป
    อุบัติเหตุในครั้งนั้นทำให้เขาเสียแขน'ไปข้างหนึ่ง แต่ยังโชคดีที่ไม่ถึงกับเสียชีวิต
    การพนันอาจทำให้เสียทรัพย์ไปอย่างรวดเร็ว
  3. ชำรุด
    ถนนในหมู่บ้านเสียนานแล้ว ทางการยังไม่มาซ่อมแซมเลย
  4. ใช้ไม่ได้
    น้ำท่วมครั้งนี้ทำเอาเครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านเสียหมดทุกอย่าง
    เมื่อตะกี้เจอรถเสียกลางทาง ก็เลยต้องลงไปช่วย
  5. ยับเยิน, ย่อยยับ
    ปีนี้ฝนแล้งจัดเรือกสวนไร่นาเสียหมด
  6. บูด
    แกงหม้อนี้เสียหมดทั้งหม้อ
  7. เน่า
    ผลไม้เข่งนี้เสียแล้ว
  8. ไม่ดี
    ราขึ้น ขนมปังจึงเสียหมดทั้งแถว
    เธอดัดผมบ่อยเกินไป ทำให้ผมเสีย
  9. จ่ายเงิน, ชำระเงิน
    การเสียภาษีเป็นหน้าที่ของท่าน
    พี่สาวออกไปเสียค่าโทรศัพท์ที่องค์การฯ
  10. หมดทรัพย์สินไปเพราะการพนัน
  11. ตาย (ใช้แก่คนทั่วไป)
    เขาเสียไปหลายปีแล้ว
  12. (โบราณ) ทิ้ง
    ที่ขวากหนามอย่าเสียเกือก
    - จาก สุภาษิตพระร่วง
    เสียไฟเป่าหิ่งห้อย
    - จาก ลิลิตพระลอ

คำพ้องความ[แก้ไข]

คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

เสีย (คำอาการนาม ความเสีย)

  1. ที่ไม่ดี
    เด็กอะไรนิสัยเสียมาก
    น้ำในคลองหลังบ้านเป็นน้ำเสีย อย่าให้เด็ก ๆ ลงไปเล่นกันล่ะ
  2. พิการ
    การมองดวงอาทิตย์โดยตรงเป็นเวลานาน อาจทำให้ตาเสียได้
  3. บูด
    อย่ากินแกงเสีย จะปวดท้อง

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເສຍ (เสย), ภาษาไทลื้อ ᦵᦉ (เส), ภาษาไทใหญ่ သေ (เส)

คำอนุภาค[แก้ไข]

เสีย

  1. เน้นความหมายหรือให้เสร็จไป (ประกอบท้ายกริยาหรือวิเศษณ์)
    กินเสีย
    มัวไปช้าเสีย

คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

เสีย (คำอาการนาม การเสีย)

  1. เสีย (เสื่อม, หมดไป, ชำรุด, บูด, เน่า, จ่าย (เงิน))
  2. หาย
    เงินข่อยเสีย จักไผลักไป
    เงินฉันหาย ไม่รู้ใครขโมยไป
  3. ถาง, ดาย (หญ้า)
    จัดไพร่แผ้วเสียพื้นฮาบงาม
    (กรุณาเพิ่มคำแปลของวลีหรือประโยคตัวอย่างนี้)