แผ่
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແຜ່ (แผ่), ภาษาไทลื้อ ᦶᦕᧈ (แผ่), ภาษาไทใหญ่ ၽႄႇ (แผ่), ภาษาอาหม 𑜇𑜦𑜧 (เผ), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง peh (แพ่-แผ่)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | แผ่ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pɛ̀ɛ |
| ราชบัณฑิตยสภา | phae | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰɛː˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
แผ่ (คำอาการนาม การแผ่)
- คลี่ขยายกระจายออกไปให้มีลักษณะแบนราบหรือกว้างกว่าเดิม หรืออาการอื่น ๆ ที่คล้ายคลึงเช่นนั้น
- แผ่อาณาเขต
- แผ่หาง
- ให้
- แผ่ส่วนบุญ