แฮนด์บอล

ภาษาไทย

แฮนด์บอลล์

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ handball

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {เสียงสระสั้น}		แฮน-บ็อน	แฮน-บ็อล
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hɛɛn-bɔn	hɛɛn-bɔl
	ราชบัณฑิตยสภา	haen-bon	haen-bol
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hɛːn˧.bɔn˧/(สัมผัส)	/hɛːn˧.bɔl˧/(สัมผัส)

คำนาม

แฮนด์บอล

1. ชื่อกีฬาอย่างหนึ่ง คล้ายฟุตบอล แบ่งผู้เล่นเป็น 2 ฝ่าย ฝ่ายละ 7 คน รวมทั้งผู้รักษาประตู ผู้เล่นแต่ละฝ่ายใช้วิธีขว้างหรือปาลูกบอลแทนการเตะ
2. ในกติกาในกีฬาฟุตบอล ถ้าลูกบอลถูกมือผู้เล่นนอกจากผู้รักษาประตู ถือว่าเป็นการผิดกติกา เรียกว่า เป็นแฮนด์บอล จะต้องถูกลงโทษโดยให้อีกฝ่ายหนึ่งเตะกินเปล่าหรือเตะลูกโทษ