โทรศัพท์เคลื่อนที่
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
แปลตรงตัวจากภาษาอังกฤษ mobile phone; เหมือนกับ โทรศัพท์ + เคลื่อนที่
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | โท-ระ-สับ-เคฺลื่อน-ที่ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | too-rá-sàp-klʉ̂ʉan-tîi |
| ราชบัณฑิตยสภา | tho-ra-sap-khluean-thi | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰoː˧.ra˦˥.sap̚˨˩.kʰlɯa̯n˥˩.tʰiː˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
โทรศัพท์เคลื่อนที่ (คำลักษณนาม เครื่อง)
- (ทางการ) โทรศัพท์ส่วนบุคคลที่ใช้ส่งและรับสัญญาณเสียงหรือภาพโดยอาศัยคลื่นวิทยุ อุปกรณ์ชนิดนี้มีวงจรอิเล็กทรอนิกส์ที่ประกอบด้วยหน่วยประมวลผลสัญญาณสำหรับการสื่อสารผ่านคลื่นวิทยุ ณ ความถี่ที่เกี่ยวข้อง มีหน่วยความจำสำหรับเก็บข้อมูลต่าง ๆ มีจอภาพที่ใช้แสดงผลข้อความหรือรูปภาพ อีกทั้งอาจมีอุปกรณ์ถ่ายภาพอยู่ในตัวอีกด้วย
คำพ้องความ[แก้ไข]
อ้างอิง[แก้ไข]
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 90.