โยน
ดูเพิ่ม: โยนี
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | โยน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | yoon |
ราชบัณฑิตยสภา | yon | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /joːn˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
โยน (คำอาการนาม การโยน)
- ซัดให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งพ้นไปจากตัวโดยวิธีหงายมือ
- โยนสตางค์
- โยนของ
- เคลื่อนไหวหรือทำให้เคลื่อนไหวอย่างแรงจากที่เดิม
- คลื่นซัดจนเรือโยน
- คลื่นโยนเรือ
- ไหวอย่างแรง แต่ไม่เคลื่อนจากที่เดิม
- ลมพัดกิ่งไม้โยนไปโยนมา
- หอบจนตัวโยน
- เหวี่ยงเป็นวงกว้าง
- โยนค้อนตีเหล็ก
- ปัดให้พ้นตัวไป
- โยนบาป
- โยนเรื่อง
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ชาวอินเดียเรียกเพี้ยนมาจากภาษาอังกฤษ Ionia
คำนาม[แก้ไข]
โยน
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี โยน; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨿᩰᩫ᩠ᨶ (โย็น)
คำนาม[แก้ไข]
โยน