ใส่

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ใส และ ใส้

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *s.cɤːlᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩲ᩵ (ใส่), ภาษาลาว ໃສ່ (ใส่), ภาษาไทลื้อ ᦺᦉᧈ (ไส่), ภาษาไทดำ ꪻꪎ꪿ (ใส่), ภาษาไทใหญ่ သႂ်ႇ (ใส่), ภาษาไทใต้คง ᥔᥬᥱ (ใส่), ภาษาอาหม 𑜏𑜧 (สว์) หรือ 𑜏𑜧𑜤 (สาว์), ภาษาแสก จอ

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ไส่
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsài
ราชบัณฑิตยสภาsai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/saj˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

ใส่ (คำอาการนาม การใส่)

  1. สวม
    ใส่เสื้อ
    ใส่กางเกง
  2. เอาไว้ข้างในภาชนะหรือสถานที่เป็นต้น
    กรอกน้ำใส่ขวด
    นำนักโทษไปใส่คุก
  3. บรรทุก
    เอาสินค้าใส่รถ
  4. (ภาษาปาก, สแลง) ด่าว่าหรือชกต่อยทันทีอย่างรุนแรง
    พอเจอกัน ยังไม่ทันจะพูดสักคำ เขาก็ใส่ฉันเป็นชุดเลย
  5. (ภาษาปาก, สแลง) ทำซ้ำ ๆ หรือหนัก

คำประสม[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]