beat

ภาษาอังกฤษ

รากศัพท์

จากภาษาอังกฤษกลาง beten, จากภาษาอังกฤษเก่า bēatan (“to beat, pound, strike, lash, dash, thrust, hurt, injure”), จากภาษาเจอร์แมนิกดั้งเดิม *bautaną (“to push, strike”), จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *bʰewd- (“to hit, strike”) (เทียบภาษาไอริชเก่า fo·botha (“he threatened”), ภาษาละติน confutō (“I strike down”), fūstis (“stick, club”), ภาษาแอลเบเนีย bahe (“sling”), ภาษาลิทัวเนีย baudžiù, ภาษาอาร์มีเนียเก่า բութ (บุท), ภาษาอาร์มีเนีย բութ (บุท)).

คำกริยา

beat (ปัจจุบันกาลเอกพจน์บุรุษที่สาม beats, พาร์ทิซิเพิลปัจจุบันกาล beating, อดีตกาล beat, พาร์ทิซิเพิลอดีตกาล beaten)

1. ตี
2. เอาชนะ

คำคุณศัพท์

beat (ขั้นกว่า more beat, ขั้นสุด most beat)

1. (สหรัฐอเมริกา, เดิมเป็น AAVE, สแลง, ภาษาปาก) เหนื่อย