กระเบื้อง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาปักษ์ใต้ เบื้อง, ภาษาลาว ກະເບື້ອງ (กะเบื้อง), ภาษาไทใหญ่ မိူင်ႈ (เมิ้ง) หรือ ဝိူင်ႈ (เวิ้ง)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | กฺระ-เบื้อง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | grà-bʉ̂ʉang |
| ราชบัณฑิตยสภา | kra-bueang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kra˨˩.bɯa̯ŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
กระเบื้อง
- เครื่องมุงหลังคาหรือปูพื้นเป็นต้น ทำด้วยดิน หรือวัสดุอย่างอื่น โดยปรกติเป็นแผ่น (คำลักษณนาม แผ่น)
- เครื่องถ้วยชามที่ปั้นด้วยดินประสมอย่างดี เนื้อมีลักษณะแข็งและขาว เคลือบผิวเป็นมัน มีพื้นหรือลวดลายเป็นสีต่าง ๆ เรียกรวมว่า เครื่องกระเบื้อง
- ชิ้นของเครื่องกระเบื้องที่แตกออก
- กระทะแบน ๆ สำหรับละเลงขนมเบื้องเป็นต้น เดิมทำด้วยดินเผา แต่ปัจจุบันทำด้วยโลหะ
คำลักษณนาม[แก้ไข]
กระเบื้อง