กา

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kaːᴬ, แรกเริ่มมาจากการเลียนเสียงธรรมชาติ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກາ (กา), ภาษาคำเมือง ᨠᩣ (กา), ภาษาไทลื้อ ᦂᦱ (กา), ภาษาไทใหญ่ ၵႃ (กา), ภาษาไทใต้คง ᥐᥣ (กา), ภาษาไทดำ ꪀꪱ (กา), ภาษาจ้วง roegga

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gaa
	ราชบัณฑิตยสภา	ka
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kaː˧/(สัมผัส)

คำนาม

(1) อีกา

(2) ปลากา

(4) กาหนึ่งใบ

กา

1. (อี~, นก~) ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ปากใหญ่หนาแบนข้าง ตาสีดำ ร้องเสียง "กา ๆ"
2. ชื่อปลาน้ำจืดชนิด Labeo chrysophekadion ในวงศ์ Cyprinidae (วงศ์ปลาตะเพียน) ปากงุ้มต่ำ ตาเล็กตลอดทั้งหัว ตัว และครีบหลังเป็นแผนใหญ่ เฉพาะเกล็ดมีจุดสีเหลืองประปราย ขนาดยาวได้ถึง 60 เซนติเมตร พบในแหล่งน้ำที่มีระดับน้ำตื้น ๆ และมีพันธุ์ไม้น้ำ
3. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์ธนิษฐา เห็นเป็นรูปอีกา

   แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์ — พระอภัยมณี

4. (ลักษณนาม ใบ, ลูก) ภาชนะสำหรับใส่น้ำหรือต้มน้ำ มีพวยและหูสำหรับหิ้วหรือจับ
5. คำกำกับชื่อปีในวิธีนับศักราชของชาวไทยเหนือ ตรงกับเลข 0

คำพ้องความ

• (1) นกกา, อีกา, กากะ
• (2) ปลากา, เพี้ย, ปลาเพี้ย, ปลาอีตู๋
• (3) ดาวไซ, ดาวเศรษฐี, ดาวศรวิษฐา, ดาวธนิษฐะ, ดาวธนิษฐา

ลูกคำ

• (1) กาคาบพริก, กาจับหลัก, กาน้ำ, กาฟักไข่, กาลักน้ำ, กาสัก, กาหลงรัง
• (2) กาแดง, กาดำ
• (4) กาน้ำ, กาเวียน

คำแปลภาษาอื่น

นกกา

• คาชุบ: warna ญ.
• จอร์เจีย: ყვავი (ka) (ฃ͓วฺาวฺี)
• ทิเบต: ཀ་ཀ (ก‧ก), ཁྭ་ཏ (ขฺว‧ต)
• บัลแกเรีย: вра́на (bg) ญ. (vrána)
• ปัญจาบ: ਕਾਂ (pa) ช. (กาํ)
• พม่า: ကျီး (my) (กฺยี:), ကျီးကန်း (my) (กฺยี:กน์:)
• มาซิโดเนีย: врана ญ. (vrana)
• มาเลเซีย: gagak
• รัสเซีย: воро́на (ru) ญ. (โวฺโรนา)
• ละติน: cornīx (la) ญ.
• ลักเซมเบิร์ก: Kueb ช.
• สวีเดน: kråka (sv) ร.
• สโลวัก: vrana (sk) ญ.
• สโลวีเนีย: vrana (sl) ญ.
• อังกฤษ: crow (en)
• อาร์มีเนีย: ագռավ (hy) (อักฺรฺัวฺ)
• อุซเบก: qargʻa (uz)
• อุตซิตา: gralha (oc) ญ.
• ฮังการี: varjú (hu)
• ฮาวาย: ʻalalā
• ฮุนสริก: Kreh ญ.
• เขมร: ក្អែក (km) (กฺแอก)
• เช็ก: vrána (cs) ญ.
• เดนมาร์ก: krage (da) ร.
• เบลารุส: варо́на ญ. (วฺารอ̂นา)
• เยอรมัน: Krähe (de) ญ.
• เวียดนาม: quạ (vi)
• แมนจู: ᡤᠠᡥᠠ (gaha)
• โปแลนด์: wrona (pl) ญ.

คำกริยา

กา (คำอาการนาม การกา)

1. ทำเครื่องหมายเป็นรูปกากบาท ทำเครื่องหมายไว้ให้สังเกตได้

   ดูเฉพาะที่กาไว้

ลูกคำ

• (1) กากบาท, กาชาด, ปากกา

ดูเพิ่ม

• แก

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kaː/

คำอนุภาค

กา

1. หรือ, เหรอ

   ลึมอ้ายแล้วกา

   ลืมพี่แล้วหรือ

ดูเพิ่ม

• ก๋า

ภาษาทะวืง

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาเวียตติกดั้งเดิม *r-kaː; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเวียดนาม gà; เทียบภาษาเขมร រកា (รกา, “ระกา”)

คำนาม

กา

1. ไก่

ภาษาเลอเวือะตะวันตก

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ka/

คำกริยา

กา

1. ย่าง

ภาษาอีสาน

การออกเสียง

• (ขอนแก่น) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kaː˩˨˩/
• คำอ่านภาษาไทย:ก่า^{ต่ำ-ขึ้นตก} (ประมาณ)

คำนาม

กา

1. กา (นก)