ขยม
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ខ្ញុំ (ขฺญุํ)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ขะ-หฺยม | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kà-yǒm |
ราชบัณฑิตยสภา | kha-yom | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰa˨˩.jom˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ขยม
คำสรรพนาม[แก้ไข]
ขยม
- (โบราณ) ขยุม, ฉัน (สรรพนามบุรุษที่หนึ่ง)