ขษีณาศรพ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต क्षीणाश्रव (กฺษีณาศฺรว, “(ผู้)สิ้นอาสวะแล้ว”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ขะ-สี-นา-สบ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kà-sǐi-naa-sòp |
ราชบัณฑิตยสภา | kha-si-na-sop | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰa˨˩.siː˩˩˦.naː˧.sop̚˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ขษีณาศรพ
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- สัมผัส:ภาษาไทย/op̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 4 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ภาษาไทย:ศาสนาพุทธ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- ศัพท์ภาษาไทยที่ใช้ในบทร้อยกรอง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้