ความเพิกเฉย
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | คฺวาม-เพิก-เฉย | คฺวาม-เพิก-เฉิ็ย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kwaam-pə̂ək-chə̌əi | kwaam-pə̂ək-chə̌i |
| ราชบัณฑิตยสภา | khwam-phoek-choei | khwam-phoek-choei | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰwaːm˧.pʰɤːk̚˥˩.t͡ɕʰɤːj˩˩˦/(สัมผัส) | /kʰwaːm˧.pʰɤːk̚˥˩.t͡ɕʰɤj˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ความเพิกเฉย
- คำอาการนามของ เพิกเฉย