ค้อน
ภาษาไทย
[แก้ไข]
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ค้อน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɔ́ɔn |
| ราชบัณฑิตยสภา | khon | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɔːn˦˥/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɣoːlꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄ້ອນ (ค้อน), ภาษาไทใหญ่ ၶွၼ်ႉ (ข๎อ̂น), ภาษาไทดำ ꪁ꫁ꪮꪙ (ก้̱อน), ภาษาอาหม 𑜁𑜨𑜃𑜫 (ขอ̂น์), ภาษาแสก กฺอน
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ค้อน
- ชื่อเครื่องมือที่มีหัวและด้าม สำหรับเคาะ ตอก ตี ทุบ (คำลักษณนาม เต้า หรือ อัน)
- เครื่องมือชนิดหนึ่งใช้ในการจับปลา
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]เครื่องมือสำหรับตอก
|
คำกริยา
[แก้ไข]ค้อน
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]ค้อน (คำอาการนาม การค้อน)
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]แสดงความไม่พอใจ
ภาษาชอง
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ค้อน
- หนู (สัตว์)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɔːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทย/l
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม เต้า
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม อัน
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาสเปน/t+
- อังกฤษ translations
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- คำหลักภาษาชอง
- คำนามภาษาชอง