จริยา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี จริยา ญ.; เทียบภาษาสันสกฤต चर्या (จรฺยา)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | จะ-ริ-ยา | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jà-rí-yaa |
ราชบัณฑิตยสภา | cha-ri-ya | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕa˨˩.ri˦˥.jaː˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
จริยา
คำประสม[แก้ไข]
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
ภาษาบาลี[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
เขียนด้วยอักษรอื่น
- (อักษรละติน) cariyā
- (อักษรพราหมี) 𑀘𑀭𑀺𑀬𑀸 (จริยา)
- (อักษรเทวนาครี) चरिया (จริยา)
- (อักษรเบงกอล) চরিযা (จริยา)
- (อักษรสิงหล) චරියා (จริยา)
- (อักษรพม่า) စရိယာ (จริยา) หรือ ၸရိယႃ (จริยา)
- (อักษรไทย) จะริยา
- (อักษรไทธรรม) ᨧᩁᩥᨿᩣ (จริยา)
- (อักษรลาว) ຈຣິຍາ (จริยา) หรือ ຈະຣິຍາ (จะริยา) หรือ ຈະຣິຢາ (จะริอยา)
- (อักษรเขมร) ចរិយា (จริยา)
- (อักษรจักมา)
รากศัพท์[แก้ไข]
จริย + อา หรือ จรฺ + อิย + อา
คำนาม[แก้ไข]
จริยา ญ.
- ความประพฤติ, กิริยาที่ควรประพฤติ
การผันรูป[แก้ไข]
ตารางการผันรูปของ "จริยา" (เพศหญิง)
การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
---|---|---|
กรรตุการก (ปฐมา) | จริยา | จริยาโย หรือ จริยา |
กรรมการก (ทุติยา) | จริยํ | จริยาโย หรือ จริยา |
กรณการก (ตติยา) | จริยาย | จริยาหิ หรือ จริยาภิ |
สัมปทานการก (จตุตถี) | จริยาย | จริยานํ |
อปาทานการก (ปัญจมี) | จริยาย | จริยาหิ หรือ จริยาภิ |
สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | จริยาย | จริยานํ |
อธิกรณการก (สัตตมี) | จริยาย หรือ จริยายํ | จริยาสุ |
สัมโพธนการก (อาลปนะ) | จริเย | จริยาโย หรือ จริยา |
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/aː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 3 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาบาลีที่เติมปัจจัย อา
- ศัพท์ภาษาบาลีที่เติมปัจจัย อิย
- คำหลักภาษาบาลี
- คำนามภาษาบาลี
- ภาษาบาลี terms with redundant head parameter
- คำนามภาษาบาลีในอักษรไทย