จริยา
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี จริยา ญ.; เทียบภาษาสันสกฤต चर्या (จรฺยา)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | จะ-ริ-ยา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jà-rí-yaa |
| ราชบัณฑิตยสภา | cha-ri-ya | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕa˨˩.ri˦˥.jaː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]จริยา
คำประสม
[แก้ไข]ดูเพิ่ม
[แก้ไข]ภาษาบาลี
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]เขียนด้วยอักษรอื่น
- (อักษรละติน) cariyā
- (อักษรพราหมี) 𑀘𑀭𑀺𑀬𑀸 (จริยา)
- (อักษรเทวนาครี) चरिया (จริยา)
- (อักษรเบงกอล) চরিযা (จริยา)
- (อักษรสิงหล) චරියා (จริยา)
- (อักษรพม่า) စရိယာ (จริยา) หรือ ၸရိယႃ (จริยา)
- (อักษรไทย) จะริยา
- (อักษรไทธรรม) ᨧᩁᩥᨿᩣ (จริยา)
- (อักษรลาว) ຈຣິຍາ (จริยา) หรือ ຈະຣິຍາ (จะริยา) หรือ ຈະຣິຢາ (จะริอยา)
- (อักษรเขมร) ចរិយា (จริยา)
- (อักษรจักมา)
รากศัพท์
[แก้ไข]จริย + อา หรือ จรฺ + อิย + อา
คำนาม
[แก้ไข]จริยา ญ.
- ความประพฤติ, กิริยาที่ควรประพฤติ
การผันรูป
[แก้ไข]ตารางการผันรูปของ "จริยา" (เพศหญิง)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | จริยา | จริยาโย หรือ จริยา |
| กรรมการก (ทุติยา) | จริยํ | จริยาโย หรือ จริยา |
| กรณการก (ตติยา) | จริยาย | จริยาหิ หรือ จริยาภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | จริยาย | จริยานํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | จริยาย | จริยาหิ หรือ จริยาภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | จริยาย | จริยานํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | จริยาย หรือ จริยายํ | จริยาสุ |
| สัมโพธนการก (อาลปนะ) | จริเย | จริยาโย หรือ จริยา |