จำนำ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
แผลงมาจาก จำ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ចំណាំ (จํณำ), แผลงมาจาก ចាំ (จำ)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | จำ-นำ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jam-nam |
ราชบัณฑิตยสภา | cham-nam | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕam˧.nam˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
จำนำ
- (กฎหมาย) ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้จำนำ ส่งมอบสังหาริมทรัพย์สิ่งหนึ่งให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับจำนำ เพื่อเป็นประกันการชำระหนี้
คำกริยา[แก้ไข]
จำนำ (คำอาการนาม การจำนำ)