จำนำ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]แผลงมาจาก จำ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ចំណាំ (จํณาํ), แผลงมาจาก ចាំ (จาํ)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | จำ-นำ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jam-nam |
| ราชบัณฑิตยสภา | cham-nam | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕam˧.nam˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]จำนำ
- (กฎหมาย) ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้จำนำ ส่งมอบสังหาริมทรัพย์สิ่งหนึ่งให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับจำนำ เพื่อเป็นประกันการชำระหนี้
คำกริยา
[แก้ไข]จำนำ (คำอาการนาม การจำนำ)