จำนำ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

แผลงมาจาก จำ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ចំណាំ (จํณำ), แผลงมาจาก ចាំ (จำ)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์จำ-นำ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjam-nam
ราชบัณฑิตยสภาcham-nam
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕam˧.nam˧/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

จำนำ

  1. (กฎหมาย) ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้จำนำ ส่งมอบสังหาริมทรัพย์สิ่งหนึ่งให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับจำนำ เพื่อเป็นประกันการชำระหนี้

คำกริยา[แก้ไข]

จำนำ (คำอาการนาม การจำนำ)

  1. ประจำ, เรียกผู้ซื้อขายหรือติดต่อกันเป็นประจำว่า เจ้าจำนำ
  2. ส่งมอบสังหาริมทรัพย์เป็นประกันสำหรับจำนำ

ดูเพิ่ม[แก้ไข]