ชยันโต

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี ชยนฺโต; เป็นคำขึ้นต้นของบทสวดมนต์ ชยนฺโต โพธิยา มูเล สกฺยานํ นนฺทิวฑฺฒโน ฯลฯ ซึ่งพระสงฆ์จะสวดตอนใกล้จบ

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ชะ-ยัน-โต
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchá-yan-dtoo
ราชบัณฑิตยสภาcha-yan-to
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰa˦˥.jan˧.toː˧/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

ชยันโต

  1. (ภาษาปาก, สแลง, ขำขัน) ว่า, ด่า