ช่อ

ภาษาไทย[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์		ช่อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chɔ̂ɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	cho
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/t͡ɕʰɔː˥˩/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		ฉ้อ

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 束 (MC ɕɨok̚); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊໍ່ (ซํ่); อาจร่วมเชื้อสายกับภาษาไทใหญ่ ၸေႃႈ (จ้อ̂)

ช่อ (คำลักษณนาม ช่อ)

ใบไม้หรือ ดอกไม้ที่แตก ออก เป็น พวง
เรียก ดอก ของ ต้นไม้บาง ชนิด เช่น มะม่วง และ สะเดาที่ออกดอกเล็ก ๆ เป็นกลุ่มหรือเป็นพวง
ช่อมะม่วง

ช่อสะเดา
ใบไม้หรือดอกไม้ที่ผูกเป็นกลุ่มหรือเป็นพวง
โดย ปริยายเรียกสิ่ง อื่นที่มี ลักษณะ คล้ายคลึงเช่นนั้น
ช่อดอกไม้ไฟ

โคมช่อองุ่น

ช่อ

(ร้อยกรอง) ชัก รอก
ตีม้าฬ่อช่อใบใส่เสา วายุพยุเพลา สำเภาก็ใช้ใบไป
(กาพย์พระไชยสุริยา)