ซื่อ

ดูเพิ่ม: ซอ, ซอฺ, ซือ, ซือ-, ซื้อ, และ ซ้อ

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *zɤːᴮ (“ตรง”); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨪᩨ᩵ (ซื่), เขิน ᨪᩨ᩵ (ซื่), อีสาน ซื่อ หรือ ซือ, ลาว ຊື່ (ซื่), ไทลื้อ ᦌᦹᧈ (ซื่), ไทดำ ꪏꪳ꪿ (ซึ่), ไทขาว ꪏꪳꫀ, ไทใหญ่ သိုဝ်ႈ (สึ้ว), ไทใต้คง ᥔᥪ (สื), พ่าเก ꩬိုဝ် (สึว์), อาหม 𑜏𑜢𑜤𑜈𑜫 (สึว์), จ้วง soh, จ้วงแบบหนง swh

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ซื่อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sʉ̂ʉ
	ราชบัณฑิตยสภา	sue
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sɯː˥˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

ซื่อ (คำอาการนาม ความซื่อ)

1. ตรง

   คนซื่อ

2. ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม, ทื่อ ก็ว่า

   พูดซื่อ ๆ

3. ไม่คดโกง

   หน้าซื่อ

4. นิ่งเฉยอยู่ไม่กระดุกกระดิกเหมือนสิ่งไม่มีชีวิต, ทื่อ ก็ว่า

   แข็งซื่อ

คำแปลภาษาอื่น

ตรง

• ไทใหญ่: သိုဝ်ႈ (shn) (สึ้ว)
• ลาว: ຊື່ (lo) (ซื่)

ภาษาอีสาน

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɟɤːᴮ, จากจีนยุคกลาง 字 (MC dziH); ร่วมเชื้อสายกับไทย ชื่อ, คำเมือง ᨩᩨ᩵ (ชื่), ลาว ຊື່ (ซื่), ไทลื้อ ᦋᦹᧈ (ชื่), ไทใหญ่ ၸိုဝ်ႈ (จึ้ว), อาหม 𑜋𑜢𑜤𑜈𑜫 (ฉึว์) หรือ 𑜋𑜥 (ฉู)

คำนาม

ซื่อ

1. ชื่อ

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *zɤːᴮ (“ตรง”) ร่วมเชื้อสายกับไทย ซื่อ, คำเมือง ᨪᩨ᩵ (ซื่), เขิน ᨪᩨ᩵ (ซื่), ลาว ຊື່ (ซื่), ไทลื้อ ᦌᦹᧈ (ซื่), ไทดำ ꪏꪳ꪿ (ซึ่), ไทใหญ่ သိုဝ်ႈ (สึ้ว), ไทใต้คง ᥔᥪ (สื), อาหม 𑜏𑜢𑜤𑜈𑜫 (สึว์), จ้วง soh, จ้วงแบบหนง swh

รูปแบบอื่น

• ซือ

คำคุณศัพท์

ซื่อ (คำอาการนาม ความซื่อ)

1. ซื่อ
2. ตรง