ดอง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ด้อง

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ดอง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdɔɔng
ราชบัณฑิตยสภาdong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/dɔːŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɗoːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ດອງ (ดอง), ภาษาปู้อี doongl, ภาษาจ้วง myong/ndong

คำกริยา[แก้ไข]

ดอง (คำอาการนาม การดอง)

  1. แช่หรือหมักผัก ผลไม้ หรือสิ่งต่าง ๆ ไว้ในน้ำส้ม น้ำเกลือ เป็นต้น เพื่อเก็บรักษาไว้ให้อยู่ได้นาน ๆ หรือเพื่อไม่ให้เปื่อยเน่า
    ดองผัก
    ดองผลไม้
    ดองศพ
  2. โดยปริยายหมายความว่า เก็บหมกไว้นานเกินควร
    เอาหนังสือไปดองไว้

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ดอง

  1. เรียกสิ่งที่ดองแล้วนั้น
    ผักดอง
    ยาดอง
    ศพดอง

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *t.noːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ดอง, ภาษาลาว ດອງ (ดอง)

คำนาม[แก้ไข]

ดอง

  1. การแต่งงาน
    กินดอง
    กินเลี้ยงในพิธีแต่งงาน

คำกริยา[แก้ไข]

ดอง (คำอาการนาม การดอง)

  1. นับเป็นญาติกันทางเขยหรือสะใภ้
    เขาดองกับครอบครัวของเรา

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ดอง

  1. ไม้สำหรับสงฟางในเวลานวดข้าว
คำพ้องความ[แก้ไข]