ดั้ง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ดั้ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dâng
	ราชบัณฑิตยสภา	dang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/daŋ˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำนาม

ดั้ง

1. เครื่องถือสำหรับปิดป้องศัสตราวุธ รูปคล้ายกาบกล้วย, โบราณใช้ว่า ด้าง ก็มี
2. เรียกเสาเรือนเครื่องสับที่ตั้งอยู่บนหลังรอดตรงกึ่งกลางความยาวของตัวรอดขึ้นไปรับอกไก่ ว่า เสาดั้ง
3. เรียกเสาที่ตั้งบนขื่อสำหรับรับอกไก่ ว่า ดั้งแขวน
4. เรียกเรือซึ่งกำหนดให้เข้ากระบวนเสด็จทางชลมารค จัดเป็น 2 สายขนาบเรือกลอง ไปข้างหน้าเรือไชยและเรือพระที่นั่งลำทรง อาจมีกี่คู่ก็ได้ ว่า เรือดั้ง

คำกริยา

ดั้ง (คำอาการนาม การดั้ง)

1. (โบราณ) ป้องกัน

รากศัพท์ 2

แผลงมาจาก ดัง, จากภาษาไทดั้งเดิม *ɗaŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ດັງ (ดัง), ภาษาไทลื้อ ᦡᧂ (ดัง), ภาษาไทใหญ่ လင်/ၼင် (ลัง/นัง) (ในคำ ၶူႈလင်/ၶူႈၼင် (ขู้ลัง/ขู้นัง)), ภาษาไทใต้คง ᥘᥒ (ลัง), ภาษาอ่ายตน ဒင် (ดง์) หรือ ꩫင် (นง์), ภาษาอาหม 𑜓𑜂𑜫 (ดง์) หรือ 𑜃𑜂𑜫 (นง์), ภาษาปู้อี ndangl, ภาษาจ้วง ndaeng

คำนาม

ดั้ง

1. (ร้อยกรอง) จมูก
2. สันจมูก, มักพูดว่า ดั้งจมูก

รากศัพท์ 3

จากภาษาญี่ปุ่น 段 (ดัง)

คำนาม

ดั้ง

1. ระดับขั้น (ในกีฬาญี่ปุ่น)