ตั้ง
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
เนื้อหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *taŋᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩢ᩠᩶ᨦ (ตั้ง), ภาษาลาว ຕັ້ງ (ตั้ง), ภาษาไทลื้อ ᦎᧂᧉ (ตั้ง), ภาษาไทใหญ่ တင်ႈ (ตั้ง), ภาษาอาหม 𑜄𑜂𑜫 (ตง์)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ตั้ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtâng |
| ราชบัณฑิตยสภา | tang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /taŋ˥˩/ | |
คำกริยา[แก้ไข]
ตั้ง (คำอาการนาม การตั้ง)
- ชูตัว, ชูตัวหรือทำให้ทรงตัวในลักษณะที่ไม่ใช่นอนหรือล้ม
- ขนตั้งชัน
- ต้นข้าวเอนแล้วกลับตั้งขึ้น
- ตั้งขวด
- ตั้งตุ๊กตา
- ทรง, ดำรง
- ตั้งอยู่ในคลองธรรม
- ตั้งอยู่ในศีลในธรรม
- ทำให้มีขึ้น, สร้างให้มีขึ้น
- ตั้งตำแหน่งใหม่
- ตั้งบ้านตั้งเรือน
- ยกฐานะให้สูงขึ้น
- ตั้งพระราชาคณะ
- ตั้งเปรียญ
- กำหนด
- ตั้งราคา
- วาง
- ตั้งสำรับ
- วางซ้อนกันมาก ๆ
- ตั้งหนังสือเป็นกองสูง
- เริ่ม, เริ่มมี
- ตั้งครรภ์
- ตั้งเค้า
- ตั้งท้อง
คำบุพบท[แก้ไข]
ตั้ง
คำลักษณนาม[แก้ไข]
ตั้ง
คำนาม[แก้ไข]
ตั้ง
- ครั้ง
- มาลองกันดูสักตั้ง
ภาษาปักษ์ใต้[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ตั้ง (คำอาการนาม ก่านตั้ง)
- วาง
- เป๋าตังค์ตั้งโย่นั้น
- กระเป๋าเงินวางอยู่ตรงนั้น
