ติ้ว
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ติ้ว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtîu |
| ราชบัณฑิตยสภา | tio | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tiw˥˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ติ้ว
- ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Cratoxylum วงศ์ Guttiferae เช่น ติ้วเกลี้ยง [C. cochinchinense (Lour.) Blume], ขี้ติ้ว หรือ ติ้วใบเลื่อม ก็เรียก
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 籌／筹 (tiu5)[1]
คำนาม[แก้ไข]
ติ้ว
- ไม้ซี่แบน ๆ ชิ้นเล็ก ๆ มักทำด้วยไม้ไผ่ ยาวประมาณ 1-2 คืบ ใช้สำหรับเป็นคะแนน, ถ้าส่วนปลายมีเครื่องหมายหรือตัวเลขกำกับไว้ใช้สำหรับเสี่ยงทาย หรือสำหรับใช้แทนสลาก
- ปักติ้ว
- นับติ้ว
- สั่นติ้วเซียมซี
- เอาติ้วไปขึ้นของ
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
ติ้ว