ตุลาการ

ภาษาไทย

รากศัพท์

• จากสันสกฤต तुला (ตุลา, “ตราชู”) + कार (การ, “ทำ, ผู้ทำ”) หรือ
• จากบาลี ตุลา (“ตราชู”) + การ (“ทำ, ผู้ทำ”)

ตุล +‎ อาการ หรือ ตุลา +‎ การ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตุ-ลา-กาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtù-laa-gaan
	ราชบัณฑิตยสภา	tu-la-kan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tu˨˩.laː˧.kaːn˧/(สัมผัส)

คำนาม

ตุลาการ

1. (กฎหมาย) ผู้มีอำนาจและหน้าที่ในการพิจารณาพิพากษาอรรถคดี