ทา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *daːᴬ, จากภาษาจีนยุคกลาง 塗 (MC drae); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨴᩤ (ทา), ภาษาลาว ທາ (ทา), ภาษาไทลื้อ ᦑᦱ (ทา), ภาษาไทดำ ꪕꪱ (ต̱า), ภาษาไทใหญ่ တႃး (ต๊า), ภาษาอาหม 𑜄𑜠 (ตะ), ภาษาจ้วง daz,ภาษาจ้วงใต้ taz
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ทา | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | taa |
ราชบัณฑิตยสภา | tha | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰaː˧/(สัมผัส) | |
ไฟล์เสียง |
คำกริยา[แก้ไข]
ทา (คำอาการนาม การทา)
- คำรวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้นฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย
- ทาสี
- ทาแป้ง
- ทาปาก
- ทายา
การใช้[แก้ไข]
ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ ก็เรียกว่า ฉาบ, ถ้าทาโดยใช้ฝ่ามือทาบลงแล้วเลื่อนไปมาก็เรียกว่า ลูบ, ถ้าทาโดยละเลงทั่ว ๆ ไป ก็เรียกว่า ไล้, ถ้าทาให้ติดเฉพาะที่ใดที่หนึ่ง ก็เรียกว่า ป้าย หรือ บ้าย
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- สัมผัส:ภาษาไทย/aː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีลิงก์เสียง
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้