ทา

ดูเพิ่ม: ทำ, ท่า, และ ท้า

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *daːᴬ, จากภาษาจีนยุคกลาง 塗 (MC drae); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨴᩤ (ทา), ภาษาลาว ທາ (ทา), ภาษาไทลื้อ ᦑᦱ (ทา), ภาษาไทดำ ꪕꪱ (ต̱า), ภาษาไทใหญ่ တႃး (ต๊า), ภาษาอาหม 𑜄𑜠 (ตะ), ภาษาจ้วง daz，ภาษาจ้วงใต้ taz

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ทา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	taa
	ราชบัณฑิตยสภา	tha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰaː˧/^{(สัมผัส)}
ไฟล์เสียง

คำกริยา

ทา (คำอาการนาม การทา)

คำ รวม หมาย ถึง กิริยา อาการ ที่เอา ของ เปียก หรือ ของเหลว เป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย
ทาสี

ทาแป้ง

ทาปาก

ทายา

การใช้

ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ ก็เรียกว่า ฉาบ, ถ้าทาโดยใช้ฝ่ามือทาบลงแล้วเลื่อนไปมาก็เรียกว่า ลูบ, ถ้าทาโดยละเลงทั่ว ๆ ไป ก็เรียกว่า ไล้, ถ้าทาให้ติดเฉพาะที่ใดที่หนึ่ง ก็เรียกว่า ป้าย หรือ บ้าย