บพิตร

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

ปวิตร, ประวิตร

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมร បពិត្រ (บพิตฺร), จากภาษาสันสกฤต पवित्र (ปวิตฺร, “สะอาด; บริสุทธิ์; ศักดิ์สิทธิ์; ไม่มีบาป”); เทียบภาษาบาลี ปวิตฺต; ร่วมรากกับ ประวิตร

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์		บอ-พิด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bɔɔ-pít
	ราชบัณฑิตยสภา	bo-phit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/bɔː˧.pʰit̚˦˥/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		บพิธ

คำสรรพนาม[แก้ไข]

บพิตร

พระองค์ท่าน
บำรุงฤทัยตระโบม บพิตรผู้อย่าดูเบา

การใช้[แก้ไข]

โดยมากเป็นคำที่พระสงฆ์ใช้แก่เจ้านาย ซึ่งใช้คำเปลี่ยนไปตามพระอิสริยยศของเจ้านาย เช่น สมเด็จพระราชภคินีบพิตร สมเด็จพระบรมวงศบพิตร บรมวงศบพิตร พระเจ้าวรวงศบพิตร พระวรวงศบพิตร ฯลฯ