บพิตร

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• ปวิตร, ประวิตร

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาเขมร បពិត្រ (บพิตฺร), จากภาษาสันสกฤต पवित्र (ปวิตฺร, “สะอาด; บริสุทธิ์; ศักดิ์สิทธิ์; ไม่มีบาป”); เทียบภาษาบาลี ปวิตฺต; ร่วมรากกับ ประวิตร

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		บอ-พิด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bɔɔ-pít
	ราชบัณฑิตยสภา	bo-phit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/bɔː˧.pʰit̚˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		บพิธ

คำสรรพนาม

บพิตร

1. พระองค์ท่าน

   บำรุงฤทัยตระโบม บพิตรผู้อย่าดูเบา

การใช้

โดยมากเป็นคำที่พระสงฆ์ใช้แก่เจ้านาย ซึ่งใช้คำเปลี่ยนไปตามพระอิสริยยศของเจ้านาย เช่น สมเด็จพระราชภคินีบพิตร สมเด็จพระบรมวงศบพิตร บรมวงศบพิตร พระเจ้าวรวงศบพิตร พระวรวงศบพิตร ฯลฯ