บพิตร

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

ปวิตร, ประวิตร

รากศัพท์

ยืมมาจากเขมรกลาง បពិត្រ (ปพิตฺร), បពិត (ปพิต), បពិទ (ปพิท), បុពិត្រ (ปุพิตฺร), បុពិត (ปุพิต), បុពីត្រ (ปุพีตฺร), បុព្វិត្រ (ปุพฺวิตฺร), បូពិត្រ (ปูพิตฺร), បូពិត (ปูพิต), แรกสุดจากสันสกฤต पवित्र (ปวิตฺร, “สะอาด; บริสุทธิ์; ศักดิ์สิทธิ์; ไม่มีบาป”); เทียบบาลี ปวิตฺต; ร่วมรากกับ ประวิตร

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		บอ-พิด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bɔɔ-pít
	ราชบัณฑิตยสภา	bo-phit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/bɔː˧.pʰit̚˦˥/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		บพิธ

คำสรรพนาม

บพิตร

พระองค์ท่าน
บำรุงฤทัยตระโบม บพิตรผู้อย่าดูเบา

การใช้

โดยมากเป็นคำที่พระสงฆ์ใช้แก่เจ้านาย ซึ่งใช้คำเปลี่ยนไปตามพระอิสริยยศของเจ้านาย เช่น สมเด็จพระราชภคินีบพิตร สมเด็จพระบรมวงศบพิตร บรมวงศบพิตร พระเจ้าวรวงศบพิตร พระวรวงศบพิตร ฯลฯ