บึง

ภาษาไทย[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า បិង៑ (ปิงฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร បឹង (บึง)

การแบ่งพยางค์		บึง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bʉng
	ราชบัณฑิตยสภา	bueng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/bɯŋ˧/^{(สัมผัส)}

บึง