บุพพะ
หน้าตา
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี ปุพฺพ, จากภาษาสันสกฤต पूर्व (ปูรฺว); ร่วมรากกับ บรรพ and บรรพ์
การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | บุบ-พะ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bùp-pá |
ราชบัณฑิตยสภา | bup-pha | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bup̚˨˩.pʰaʔ˦˥/(สัมผัส) |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]บุพพะ
- (ภาษาหนังสือ) อีกรูปหนึ่งของ บุพ