ประดับ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาเขมรเก่า ប្រតាប (ปฺรตาป), ប្រតាប្ប (ปฺรตาปฺป), ប្រតប្ប (ปฺรตปฺป, “ทำให้เป็นระเบียบ”), ซึ่งแผลงมาจาก *តាប៑ (*ตาปฺ, “เป็นระเบียบ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ប្រដាប់ (บฺรฎาบ̍), ภาษาลาว ປະດັບ (ปะดับ)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ปฺระ-ดับ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bprà-dàp |
ราชบัณฑิตยสภา | pra-dap | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pra˨˩.dap̚˨˩/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
ประดับ (คำอาการนาม การประดับ)
- ตกแต่งให้งามด้วยสิ่งต่าง ๆ มีสร้อย แหวน เป็นต้น
- ประดับเหรียญตรา
- ประดับอาคารสถานที่
- ประดับโคมไฟ
- โดยปริยายหมายความว่า ประกอบ, เพิ่ม
- ประดับบารมี