ประดับ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

จากภาษาเขมรเก่า ប្រតាប (ปฺรตาป), ប្រតាប្ប (ปฺรตาปฺป), ប្រតប្ប (ปฺรตปฺป, ทำให้เป็นระเบียบ), ซึ่งแผลงมาจาก *តាប៑ (*ตาปฺ, เป็นระเบียบ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ប្រដាប់ (บฺรฎาบ̍), ภาษาลาว ປະດັບ (ปะดับ)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ปฺระ-ดับ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbprà-dàp
ราชบัณฑิตยสภาpra-dap
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pra˨˩.dap̚˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

ประดับ (คำอาการนาม การประดับ)

  1. ตกแต่งให้งามด้วยสิ่งต่างมีสร้อย แหวน เป็นต้น
    ประดับเหรียญตรา
    ประดับอาคารสถานที่
    ประดับโคมไฟ
  2. โดยปริยายหมายความว่า ประกอบ, เพิ่ม
    ประดับบารมี

คำพ้องความ[แก้ไข]