ประพฤติ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต प्रवृत्ति (ปฺรวฺฤตฺติ); เทียบภาษาบาลี ปวุตฺติ

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ปฺระ-พฺรึด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbprà-prʉ́t
ราชบัณฑิตยสภาpra-phruet
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pra˨˩.pʰrɯt̚˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงประพฤทธิ์

คำนาม[แก้ไข]

ประพฤติ

  1. ความเป็นไปอันเกี่ยวด้วยการกระทำหรือปฏิบัติตน
  2. การทำตาม
  3. เหตุต้นเค้า

คำกริยา[แก้ไข]

ประพฤติ (คำอาการนาม การประพฤติ or ความประพฤติ)

  1. ทำตาม, ปฏิบัติ
    ประพฤติธรรม
  2. กระทำ, ดำเนินตน, ปฏิบัติตน
    ประพฤติดี
    ประพฤติชั่ว