ปลง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ploŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປົງ (ป็ง), ภาษาเขิน ᨸᩫ᩠ᨦ (ป็ง), ภาษาไทใหญ่ ပူင် (ปูง), ร่วมเชื้อสายกับ ภาษาจ้วง boengq (ป่ง-ปล่อย) , ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง buengq (ป่วง-ปล่อย)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ปฺลง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bplong |
| ราชบัณฑิตยสภา | plong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ploŋ˧/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
ปลง (คำอาการนาม การปลง)