ปลั่ง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ปลง และ ปลิง

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

เทียบภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *plaaŋʔ (ส่องแสง), ภาษาจีนเก่า (OC *laŋ, “พระอาทิตย์”)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ปฺลั่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbplàng
ราชบัณฑิตยสภาplang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/plaŋ˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ปลั่ง (คำอาการนาม ความปลั่ง)

  1. ผ่องใส, มีน้ำนวล

การใช้[แก้ไข]

มักใช้เข้าคู่กับคำ เปล่ง เป็น เปล่งปลั่ง