ปลั่ง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เทียบภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *plaaŋʔ (“ส่องแสง”), ภาษาจีนเก่า 陽 (OC *laŋ, “พระอาทิตย์”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ปฺลั่ง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bplàng |
ราชบัณฑิตยสภา | plang | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /plaŋ˨˩/(สัมผัส) |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ปลั่ง (คำอาการนาม ความปลั่ง)
การใช้[แก้ไข]
มักใช้เข้าคู่กับคำ เปล่ง เป็น เปล่งปลั่ง