ปลั่ง
หน้าตา
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]เทียบมอญ-เขมรดั้งเดิม *plaaŋʔ (“ส่องแสง”), จีนเก่า 陽 (OC *laŋ, “พระอาทิตย์”)
การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | ปฺลั่ง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bplàng |
ราชบัณฑิตยสภา | plang | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /plaŋ˨˩/(สัมผัส) |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ปลั่ง (คำอาการนาม ความปลั่ง)
การใช้
[แก้ไข]มักใช้เข้าคู่กับคำ เปล่ง เป็น เปล่งปลั่ง