ปา

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ป̂า, ปำ, ป่า, ป้า, ป้ำ, และ ป๋า

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ปา
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpaa
ราชบัณฑิตยสภาpa
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/paː˧/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

ปา (คำอาการนาม การปา)

  1. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว
  2. (ภาษาปาก) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป หรือ ปาเข้าไป
    ค่าโดยสารปาขึ้นไปตั้ง 10 บาท
    กว่าจะทำงานเสร็จก็ปาเข้าไปตั้ง 2 ทุ่ม

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ปา (คำอาการนาม การปา)

  1. ปา

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *plaːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ปลา, ภาษาคำเมือง ᨸᩖᩣ (ปลา), ภาษาลาว ປາ (ปา), ภาษาไทลื้อ ᦔᦱ (ปา), ภาษาไทดำ ꪜꪱ (ปา), ภาษาไทใหญ่ ပႃ (ปา), ภาษาไทใต้คง ᥙᥣ (ปา), ภาษาอาหม 𑜆𑜠 (ปะ) หรือ 𑜆𑜡 (ปา), ภาษาจ้วง bya, ภาษาปู้อี byal, ภาษาแสก ปร๋า

คำนาม[แก้ไข]

ปา

  1. ปลา