ปู

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปู
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpuu
	ราชบัณฑิตยสภา	pu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/puː˧/(ส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *puːᴬ¹, จากภาษาไทดั้งเดิม *pɯwᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປູ (ปู), ภาษาไทดำ ꪜꪴ (ปุ), ภาษาคำเมือง ᨸᩪ (ปู), ภาษาไทลื้อ ᦔᦴ (ปู), ภาษาไทใหญ่ ပူ (ปู), ภาษาอาหม 𑜆𑜥 (ปู), ภาษาจ้วง baeu, ภาษาปู้อี baul

คำนาม

ปู

1. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในชั้น Crustacea มีรยางค์ขา ๕ คู่ คู่แรกเป็นก้าม รยางค์ที่ปล้องท้องไม่ใช้ในการว่ายน้ำ มีหลายวงศ์ เช่น ปูดำหรือปูทะเล ปูม้า ปูแสม
2. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์บุษยะ มี ๕ ดวง, ดาวปุยฝ้าย ดาวพวงดอกไม้ ดาวดอกบัว ดาวโลง ดาวสิธยะ ดาวสมอสำเภา ดาวบุษย์ ดาวปุษยะ หรือ ดาวปุสสะ ก็เรียก

คำพ้องความ

• (1) กรกฎ, กรกฏ

คำแปลภาษาอื่น

(1) ชื่อสัตว์

• อังกฤษ : crap (krap)

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ปู (คำอาการนาม การปู)

1. วางทอดลงเป็นพื้น เช่น ปูกระดาน ปูหินอ่อน, วางแผ่ลง กับพื้น เช่น ปูเสื่อ ปูผ้า.

ภาษาเขมรเหนือ

รากศัพท์

เทียบภาษาเขมร ពូ (พู)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /puː/

คำนาม

ปู

1. อา, น้าชาย

ภาษาคำเมือง

คำนาม

ปู (คำลักษณนาม ตัว)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨸᩪ (ปู)

ภาษาเลอเวือะตะวันตก

การออกเสียง

• (บ้านละอูบ) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pu/

คำคุณศัพท์

ปู

1. หนา

ภาษาเลอเวือะตะวันออก

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pu/

คำคุณศัพท์

ปู

1. หนา