ผู้ไม่อยู่

ภาษาไทย

การแบ่งพยางค์		ผู้-ไม่-หฺยู่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pûu-mâi-yùu
	ราชบัณฑิตยสภา	phu-mai-yu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pʰuː˥˩.maj˥˩.juː˨˩/^{(สัมผัส)}

ผู้ไม่อยู่

(กฎหมาย) บุคคลซึ่งไปเสียจากภูมิลำเนาหรือถิ่นที่อยู่โดยมิได้ตั้งตัวแทน ผู้รับมอบอำนาจทั่วไปไว้ และไม่มีใครรู้แน่ว่าบุคคลนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือไม่