พญา

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) พรญา

รากศัพท์

เป็นไปได้ว่ามาจากภาษามอญ ဗညာ (พญา) หรือ ภาษาเขมรเก่า ពញា (พญา); เทียบภาษาเขมร ពញា (พญา)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		พะ-ยา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pá-yaa
	ราชบัณฑิตยสภา	pha-ya
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰa˦˥.jaː˧/(สัมผัส)

คำนาม

พญา

1. (โบราณ) เจ้าแผ่นดิน

   พญาลิไทย

2. ผู้เป็นใหญ่, ผู้เป็นหัวหน้า, (มักใช้นำหน้านามอื่น)

   พญานาค

   พญาหงส์

ดูเพิ่ม

• พระยา
• ออกญา