พระราชกฤษฎีกา

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

พระ +‎ ราช +‎ กฤษฎีกา; เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ Royal Decree

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์พฺระ-ราด-ชะ-กฺริด-สะ-ดี-กา
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงprá-râat-chá-grìt-sà-dii-gaa
ราชบัณฑิตยสภาphra-rat-cha-krit-sa-di-ka
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰra˦˥.raːt̚˥˩.t͡ɕʰa˦˥.krit̚˨˩.sa˨˩.diː˧.kaː˧/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

พระราชกฤษฎีกา (คำลักษณนาม ฉบับ)

  1. (กฎหมาย, โบราณ) กฎหมายรูปแบบหนึ่งที่ตราขึ้นในสมัยสมบูรณาญาสิทธิราชย์
  2. (กฎหมาย, เฉพาะไทย) บทบัญญัติที่พระมหากษัตริย์ทรงตราขึ้นโดยอาศัยอำนาจตามรัฐธรรมนูญ พระราชบัญญัติ หรือพระราชกำหนด เพื่อใช้ในการบริหารราชการแผ่นดิน