พวง
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | พวง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | puuang |
| ราชบัณฑิตยสภา | phuang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰua̯ŋ˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ប្វង (ปฺวง), បូង (ปูง, “กลุ่มก้อน; ทั้งหมด”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ពួង (พัวง); ร่วมรากกับ ปวง , ภาษาจ้วง buengz (บวง-พวง ดอก), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง puengz (พวง-พวง ดอก)
คำนาม[แก้ไข]
พวง
- กลุ่มของสิ่งที่มีลักษณะอย่างเดียวกันที่อยู่ร่วมขั้วเดียวกันหรือผูกมัดไว้ร่วมกัน
- พวงองุ่น
- พวงดอกไม้
- พวงลูกโป่ง
- คำต้นของไม้เลื้อยพวกหนึ่งที่มีดอกเป็นพวง มีหลายชนิด
- พวงแก้วกุดั่น
- พวงชมพู
- พวงนาค
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
พวง