พาหะ
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | พา-หะ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | paa-hà |
| ราชบัณฑิตยสภา | pha-ha | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰaː˧.haʔ˨˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]ยืมมาจากสันสกฤต वाह (วาห), वह (วห), बाह (พาห) หรือบาลี วาห
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]พาหะ
- (ภาษาหนังสือ, ร้อยกรอง) ผู้แบก, ผู้ถือ, ผู้ทรงไว้
- (ภาษาหนังสือ, ร้อยกรอง) ม้า
- ตัวนำ (โรค)
- ยุงก้นปล่องเป็นพาหะไข้มาลาเรีย
ดูเพิ่ม
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]พาหะ
- (ภาษาหนังสือ, ร้อยกรอง) อีกรูปหนึ่งของ พาหา (“แขน”)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aʔ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาสันสกฤต
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาสันสกฤต/m
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาหนังสือ
- ศัพท์ภาษาไทยที่ใช้ในบทร้อยกรอง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาบาลี
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาบาลี/m