สว่าน

ภาษาไทย

รากศัพท์

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 鑽 (MC tswanH)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สะ-หฺว่าน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sà-wàan
	ราชบัณฑิตยสภา	sa-wan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sa˨˩.waːn˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

สว่าน

1. เครื่องมือช่างไม้ปลายเป็นเกลียวแหลมสำหรับเจาะไช มี 2 ชนิด คือ ชนิดหนึ่งเป็นเหล็กปลายเป็นเกลียวแหลมในตัวสำหรับเจาะไชสิ่งเล็ก ๆ หรือบาง ๆ อีกชนิดหนึ่งมีรูปร่างคล้ายลูกดาล 2 อันต่อกัน ปลายด้านบนมีแป้นสำหรับมือกด ตรงกลางมีที่สำหรับมือจับหมุนให้ดอกสว่านซึ่งสวมติดกับปลายอีกด้านหนึ่งเจาะไชสิ่งที่ค่อนข้างใหญ่หน้าหนา