บุคคล

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาบาลี ปุคฺคล

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		บุก-คน	บุก-คะ-ละ	บุก-คน-ละ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bùk-kon	bùk-ká-lá	bùk-kon-lá
	ราชบัณฑิตยสภา	buk-khon	buk-kha-la	buk-khon-la
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/buk̚˨˩.kʰon˧/(สัมผัส)	/buk̚˨˩.kʰa˦˥.laʔ˦˥/(สัมผัส)	/buk̚˨˩.kʰon˧.laʔ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

บุคคล, บุคคล-

1. คน (เฉพาะตัว)
2. แม่แบบ:บริบท คนซึ่งสามารถมีสิทธิและหน้าที่ตามกฎหมาย เรียกว่า บุคคลธรรมดา
3. แม่แบบ:บริบท กลุ่มบุคคลหรือองค์กรซึ่งกฎหมายบัญญัติให้เป็นบุคคลอีกประเภทหนึ่ง ที่ไม่ใช่บุคคลธรรมดา และให้มีสิทธิและหน้าที่ตามกฎหมาย เรียกว่า นิติบุคคล