ฟัง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ฟั่ง, ฟิง, ฟุ้ง, ฟูง, และ ฟ้ง

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *vaŋᴬ⁴; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨼᩢ᩠ᨦ (ฟัง), ภาษาลาว ຟັງ (ฟัง), ภาษาไทลื้อ ᦝᧂ (ฟัง), ภาษาไทดำ ꪡꪰꪉ (ฟัง), ภาษาไทขาว ꪡꪰꪉ, ภาษาไทใหญ่ ၽင်း (ผั๊ง) หรือ ၾင်း (ฝั๊ง), ภาษาไทใต้คง ᥜᥒᥰ (ฝั๊ง)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ฟัง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงfang
ราชบัณฑิตยสภาfang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/faŋ˧/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

ฟัง (คำอาการนาม การฟัง)

  1. (สกรรม) ตั้งใจสดับ, คอยรับเสียงด้วยหู, ได้ยิน
  2. (สกรรม) เชื่อ, ทำตามถ้อยคำ
    ให้ฟังคำสั่งผู้บังคับบัญชา

คำประสม[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ฟัง (คำอาการนาม ก๋ารฟัง or ก๋านฟัง)

  1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨼᩢ᩠ᨦ (ฟัง)