ข้ามไปเนื้อหา

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
U+0E20, ภ
THAI CHARACTER PHO SAMPHAO

[U+0E1F]
Thai
[U+0E21]
ดูเพิ่ม: ภ. และ ภู

ภาษาร่วม

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

ตัวอักษร

[แก้ไข]

  1. พยัญชนะในอักษรไทย ใช้แทนเสียง /pʰ/ หรือเสียงที่ใกล้เคียงเช่น /bʱ/

ภาษาไทย

[แก้ไข]
วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]
  • (รหัสมอร์ส) .--..
  • (อักษรเบรลล์) ⠠⠹

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์พอพอ-สำ-เพา
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpɔɔpɔɔ-sǎm-pao
ราชบัณฑิตยสภาphopho-sam-phao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰɔː˧/(สัมผัส)/pʰɔː˧.sam˩˩˦.pʰaw˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง
ไฟล์เสียง

ตัวอักษร

[แก้ไข]

  1. พยัญชนะตัวที่ 32 เรียกว่าสำเภา เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ปรารภ ลาภ

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

ย่อมาจากภาษาบาลี ภูมิ (ดิน)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์พะ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิง
ราชบัณฑิตยสภาpha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰaʔ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

  1. ชื่อคณะฉันท์ มีครุ-ลหุ-ลหุ เรียกว่า ภ คณะ