จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
U+0E20, ภ
THAI CHARACTER PHO SAMPHAO

[U+0E1F]
Thai
[U+0E21]
ดูเพิ่ม: ภ. และ ภู

ภาษาร่วม[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

ตัวอักษร[แก้ไข]

  1. พยัญชนะในอักษรไทย ใช้แทนเสียง /pʰ/ หรือเสียงที่ใกล้เคียงเช่น /bʱ/

ภาษาไทย[แก้ไข]

วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

  • (รหัสมอร์ส) .--..
  • (อักษรเบรลล์) ⠠⠹

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์พอพอ-สำ-เพา
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpɔɔpɔɔ-sǎm-pao
ราชบัณฑิตยสภาphopho-sam-phao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰɔː˧/(สัมผัส)/pʰɔː˧.sam˩˩˦.pʰaw˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง
ไฟล์เสียง

ตัวอักษร[แก้ไข]

  1. พยัญชนะตัวที่ 32 เรียกว่าสำเภา เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ปรารภ ลาภ

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ย่อมาจากภาษาบาลี ภูมิ (ดิน)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์พะ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิง
ราชบัณฑิตยสภาpha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰaʔ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

  1. ชื่อคณะฉันท์ มีครุ-ลหุ-ลหุ เรียกว่า ภ คณะ