ภ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ไปยังการนำทาง ไปยังการค้นหา

ภ	U+0E20, ภ THAI CHARACTER PHO SAMPHAO

← ฟ
[U+0E1F]

ม →
[U+0E21]

เนื้อหา

1 ภาษาไทย
- 1.1 รากศัพท์ 1
  - 1.1.1 การออกเสียง
  - 1.1.2 อักษร
- 1.2 รากศัพท์ 2
  - 1.2.1 การออกเสียง
  - 1.2.2 คำนาม

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

(ชื่อเรียก) สัทอักษรสากล^{(No language code specified.)}: [pʰɔː˧.sä̃m˩˥.pʰäw˧]
(ชื่อเรียก) คำอ่านภาษาไทย:พอ-สำ-เพา
(พยัญชนะต้น) สัทอักษรสากล^{(No language code specified.)}: /pʰ/
(พยัญชนะสะกด) สัทอักษรสากล^{(No language code specified.)}: /p̚/

อักษร[แก้ไข]

พยัญชนะตัวที่ 32 - ภ

ภ (ภ สำเภา)

พยัญชนะ ตัว ที่ 32 เป็น พวก อักษรต่ำ ใช้เป็น ตัวสะกด ใน แม่กบ ใน คำ ที่มา จาก ภาษา บาลี และ สันสกฤต เป็นต้น เช่น ปรารภ ลาภ

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ย่อมาจากภาษาบาลี ภูมิ (ดิน)

การออกเสียง[แก้ไข]

สัทอักษรสากล^{(No language code specified.)}: [pʰäʔ˥]
คำอ่านภาษาไทย:พะ

คำนาม[แก้ไข]

ภ

ชื่อ คณะฉันท์ มี ครุ-ลหุ-ลหุ เรียก ว่า ภ คณะ

ดึงข้อมูลจาก "https://th.wiktionary.org/w/index.php?title=ภ&oldid=1085515"

หมวดหมู่:

หมวดหมู่ที่ซ่อนอยู่: