ภาคผนวก:การออกเสียงภาษาคำเมือง
หน่วยเสียงวรรณยุกต์แบบเชียงใหม่[แก้ไข]
เสียงวรรณยุกต์แบบเชียงใหม่มีดังนี้ [1]
| ลำดับ | คำบรรยาย | Chao letters | IPA | ตัวอย่าง | เทียบกับวรรณยุกต์ไทย |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | ต่ำ-ขึ้น | 24 | ˨˦ | เหลา | จัตวา |
| 2 | ต่ำ-ตก | 21 | ˨˩ | เหล่า | เอก |
| 3 | กลางค่อนข้างสูง-ระดับเส้นเสียงปิด | 44 | ˦˦ʔ | เหล้า | - |
| 4 | กลาง-ระดับ | 33 | ˧˧ | เลา | สามัญ |
| 5 | สูง-ตก | 42 | ˦˨ | เล่า | โท |
| 6 | สูง-ขึ้น | 45 | ˦˥ | เล้า | ตรี |
แต่เสียงที่ 2 (เช่น เหล่า) อาจออกเสียงเป็น 22 (/˨˨/) และเสียงที่ 4 (เช่น เลา) บางครั้งอาจสูงขึ้นเล็กน้อยตอนท้ายพยางค์ [2] นอกจากนี้ เสียงที่ 1 (เช่น เหลา) อาจไม่สูงขึ้นเมื่ออยู่หน้าพยางค์อื่น เช่น ของ + กิ๋น อาจออกเสียงเป็น ข่องกิ๋น
เวลาอยู่ในพยางค์ตายเสียงวรรณยุกต์แบบเชียงใหม่เป็นดังนี้[1][2]
| กลุ่มพยัญชนะ | สระสั้น | สระยาว |
|---|---|---|
| สูง | 1 (เช่น สั๋ก) | 2 (สาก) |
| กลาง (ดบอ และ อย [ᩀ]) | 1 (อั๋บ) | 2 (อาบ) |
| ต่ำ | 6 (ลัก) | 5 (ลาก) |
แต่เสียงที่ 6 (เช่น ลัก) ในพยางค์สั้นที่มีสระสั้นมักเป็นเสียงสูง-ระดับ ซึ่งคล้ายกับเสียงที่ 3 (เช่น เหล้า)
อ้างอิง[แก้ไข]
- ↑ 1.0 1.1 พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
- ↑ 2.0 2.1 Gedney, W. J. (1999). Southwestern Tai dialects: Glossaries, texts, and translations (T. J. Hudak, Ed.). University of Michigan Center for South East Asian Studies.