ภิกขุ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาบาลี ภิกฺขุ (“ผู้ขอ”); เทียบภาษาสันสกฤต भिक्षु (ภิกฺษุ, “ผู้ขอ”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | พิก-ขุ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pík-kù |
ราชบัณฑิตยสภา | phik-khu | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰik̚˦˥.kʰuʔ˨˩/(ส) |
คำนาม[แก้ไข]
ภิกขุ