ภิกขุ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาบาลี ภิกฺขุ (“ผู้ขอ”); เทียบภาษาสันสกฤต भिक्षु (ภิกฺษุ, “ผู้ขอ”)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | พิก-ขุ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pík-kù |
| ราชบัณฑิตยสภา | phik-khu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰik̚˦˥.kʰuʔ˨˩/ | |
คำนาม[แก้ไข]
ภิกขุ
