มน

ดูเพิ่ม: มน., มัน, มั่น, มินิ, มีน, มึน, มืน, มื่น, มุน, มุนิ, และ มุ่น

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mon
	ราชบัณฑิตยสภา	mon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mon˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		มณฑ์ มนต์ มนตร์ มนท์ มล

คำกริยา

มน

1. (โหราศาสตร์) อยู่กับที่ (ใช้แก่ดาวนพเคราะห์ ซึ่งปรากฏแก่ตาเป็น 3 ทาง คือ เสริด ว่า ไปข้างหน้า, พักร ว่า ถอยหลัง, มน ว่า อยู่กับที่)

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน มน, ภาษาลาว ມົນ (ม็น), ภาษาคำเมือง ᨾᩫ᩠ᨶ (ม็น), ภาษาเขิน ᨾᩫ᩠ᨶ (ม็น), ภาษาไทลื้อ ᦙᦳᧃ (มุน), ภาษาไทใหญ่ မူၼ်း (มู๊น), ภาษาจ้วง mwnz (เมิน, “มน, กลม, ไม่แหลม”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mon
	ราชบัณฑิตยสภา	mon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mon˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		มณฑ์ มนต์ มนตร์ มนท์ มล

คำคุณศัพท์

มน (คำอาการนาม ความมน)

1. กลม ๆ, โค้ง ๆ, ไม่เป็นเหลี่ยม

   ทองหลางใบมน

   ขอบโต๊ะมน

   ปกเสื้อมน

รากศัพท์ 3

ยืมมาจากภาษาบาลี มน; เทียบภาษาสันสกฤต मनस् (มนสฺ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มน	[เสียงสมาส] มะ-นะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mon	má-ná-
	ราชบัณฑิตยสภา	mon	ma-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mon˧/(สัมผัส)	/ma˦˥.na˦˥./
คำพ้องเสียง แก้ไข		มณฑ์ มนต์ มนตร์ มนท์ มล

คำนาม

มน

1. ใจ

ภาษาบาลี

รูปแบบอื่น

เขียนด้วยอักษรอื่น

• (อักษรละติน) mana
• (อักษรพราหมี) 𑀫𑀦 (มน)
• (อักษรเทวนาครี) मन (มน)
• (อักษรเบงกอล) মন (มน)
• (อักษรสิงหล) මන (มน)
• (อักษรพม่า) မန (มน) หรือ မၼ (มน)
• (อักษรไทย) มะนะ
• (อักษรไทธรรม) ᨾᨶ (มน)
• (อักษรลาว) ມນ (มน) หรือ ມະນະ (มะนะ)
• (อักษรเขมร) មន (มน)
• (อักษรจักมา)

คำนาม

มน ช. หรือ ก.

1. อีกรูปหนึ่งของ มนสฺ: ใจ

วิภัตติ

ตารางการผันรูปของ "มน" (เพศชาย)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	มโน	มนา
กรรมการก (ทุติยา)	มนํ	มเน
กรณการก (ตติยา)	มเนน	มเนหิ หรือ มเนภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	มนสฺส หรือ มนาย หรือ มนตฺถํ	มนานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	มนสฺมา หรือ มนมฺหา หรือ มนา	มเนหิ หรือ มเนภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	มนสฺส	มนานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	มนสฺมิํ หรือ มนมฺหิ หรือ มเน	มเนสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	มน	มนา

ตารางการผันรูปของ "มน" (เพศกลาง)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	มนํ	มนานิ
กรรมการก (ทุติยา)	มนํ	มนานิ
กรณการก (ตติยา)	มเนน	มเนหิ หรือ มเนภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	มนสฺส หรือ มนาย หรือ มนตฺถํ	มนานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	มนสฺมา หรือ มนมฺหา หรือ มนา	มเนหิ หรือ มเนภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	มนสฺส	มนานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	มนสฺมิํ หรือ มนมฺหิ หรือ มเน	มเนสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	มน	มนานิ