มะเดื่อ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับ จ้วง mak ndwq (หมากดื่อ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มะ-เดื่อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	má-dʉ̀ʉa
	ราชบัณฑิตยสภา	ma-duea
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ma˦˥.dɯa̯˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

มะเดื่อ

1. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Ficus วงศ์ Moraceae เช่น มะเดื่อปล้อง (F. hispida L.f.) ใบสากคาย, มะเดื่ออุทุมพรหรือมะเดื่อชุมพร (F. racemosa L.) ใบเกลี้ยง ผลกินได้, มะเดื่อกวางหรือลิ้นกระบือ (F. callosa Willd.) ใบแข็งหนา