มิติ
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | มิ-ติ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mí-dtì |
ราชบัณฑิตยสภา | mi-ti | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /mi˦˥.tiʔ˨˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต मिति (มิติ, “การวัด”); จากเป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ dimension
คำนาม[แก้ไข]
มิติ
- การวัด (มักใช้ประกอบหลังศัพท์อื่น)
- ตรีโกณมิติ
- สังคมมิติ
- ขนาดซึ่งวัดไปตามทิศทางใดทิศทางหนึ่งโดยถือขนาดยาวเป็นมิติที่ 1 ขนาดกว้างเป็นมิติที่ 2 ขนาดหนาหรือสูงเป็นมิติที่ 3 และถือว่าเวลาเป็นมิติที่ 4, ในทางศิลปะอาจใช้ หนาหรือลึก แทน กว้างหรือยาว ก็ได้
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
เข้าคู่เสียง-ความหมายจากภาษาอังกฤษ -metry
คำนาม[แก้ไข]
มิติ
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/iʔ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอังกฤษ/m
- ศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภา
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่เข้าคู่เสียง-ความหมายจากภาษาอังกฤษ
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาอังกฤษ