มุม
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากเขมร មុម (มุม) หรือ មុំ (มุํ); ร่วมเชื้อสายกับลาว ມຸມ (มุม)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | มุม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mum |
| ราชบัณฑิตยสภา | mum | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /mum˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]มุม
- จุดที่เส้น 2 เส้นมาบรรจบกัน
- เดินชนมุมโต๊ะ
- เนื้อที่ตรงด้านยาวกับด้านสกัดมาบรรจบกัน
- วางตู้ไว้ที่มุมห้อง
- (เรขาคณิต) ที่ว่างซึ่งเกิดจากเส้นตรง 2 เส้น แยกออกจากกัน โดยปลายข้างหนึ่งของแต่ละเส้นอยู่ร่วมจุดเดียวกัน
- มุมฉาก
- มุมแหลม
- โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
- ถูกต้อนเข้ามุม
- จนมุม