ราง

ดูเพิ่ม: ร่าง, ร้าง, และ ร๊าง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ราง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	raang
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	rang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/raːŋ˧/^{(สัมผัส)}

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *rwɯəŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ฮาง, ลาว ຮາງ (ฮาง), คำเมือง ᩁᩣ᩠ᨦ (รา‍ง), เขิน ᩁᩣ᩠ᨦ (รา‍ง), ไทลื้อ ᦣᦱᧂ (ฮาง), ไทดำ ꪭꪱꪉ (ฮาง), ไทใหญ่ ႁၢင်း (ห๊าง), ไทใต้คง ᥞᥣᥒᥰ (ห๊าง), อาหม 𑜍𑜂𑜫 (รง์), จ้วง rangz

คำนาม

ราง (คำลักษณนาม ราง)

ร่อง ที่ขุด เป็น ทาง สำหรับ ให้น้ำ ไหล
สิ่งสำหรับรองน้ำฝนที่ชายคา เป็นต้น มัก ทำ ด้วย สังกะสี ยาวเป็นแนว ไป ตามชายคา
ไม้ที่ขุดหรือ ต่อให้เป็นร่องยาว ๆ หรือปล้องไม้ไผ่ผ่า ซีก มี ด้าน สกัด หัว ท้ายสำหรับใส่อาหาร หมูหรือย้อม ผ้าเป็นต้น
โดย ปริยาย เรียกสิ่งที่มีลักษณะ คล้ายคลึง เช่น นั้น
รางระนาด
เหล็กที่ใช้เป็นทางเดิน ของ ล้อเลื่อน
รางรถไฟ
ไม้เจาะเป็นร่องยาวสำหรับใส่เหรียญบาท เรียง กัน ได้ 80 เหรียญ หรือ 1 ชั่ง, ปัจจุบันเป็นแผ่นไม้เจาะเป็นร่องสำหรับใส่เหรียญบาทเรียงกันเป็นแถว ๆ แผ่นหนึ่งมี 10 แถว แถวหนึ่งใส่เหรียญบาทได้ 10 เหรียญ รวมเป็น 100 บาท

คำลักษณนาม

ราง

เรียก สิ่ง ที่มี ลักษณะ เป็นราง
ลูกคิดรางหนึ่ง

ระนาด 2 ราง

รางรถไฟ 3 ราง

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ราง (คำอาการนาม การราง)

คั่ว ข้าวเม่า ให้กรอบ, เรียกข้าวเม่าที่เอา มาคั่วให้กรอบ ว่า ข้าวเม่าราง

รากศัพท์ 3

คำคุณศัพท์

ราง

ไม่กระจ่าง, ไม่ชัดเจน

คำกริยาวิเศษณ์

ราง

ไม่กระจ่าง, ไม่ชัดเจน

ดูเพิ่ม

ราง ๆ

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /haːŋ/

คำนาม

ราง

รัง