ราง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ราง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	raang
	ราชบัณฑิตยสภา	rang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/raːŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *rwɯəŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຮາງ (ฮาง), ภาษาไทใหญ่ ႁၢင်း (ห๊าง), ภาษาอาหม 𑜍𑜂𑜫 (รง์)， ภาษาจ้วง rangz （rangz naemx รางน้ำ）

คำนาม

ราง (คำลักษณนาม ราง)

1. ร่องที่ขุดเป็นทางสำหรับให้น้ำไหล
2. สิ่งสำหรับรองน้ำฝนที่ชายคาเป็นต้น มักทำด้วยสังกะสียาวเป็นแนวไปตามชายคา
3. ไม้ที่ขุดหรือต่อให้เป็นร่องยาว ๆ หรือปล้องไม้ไผ่ผ่าซีก มีด้านสกัดหัวท้ายสำหรับใส่อาหารหมูหรือย้อมผ้าเป็นต้น
4. โดยปริยายเรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น

   รางระนาด

5. เหล็กที่ใช้เป็นทางเดินของล้อเลื่อน

   รางรถไฟ

6. ไม้เจาะเป็นร่องยาวสำหรับใส่เหรียญบาทเรียงกันได้ 80 เหรียญ หรือ 1 ชั่ง, ปัจจุบันเป็นแผ่นไม้เจาะเป็นร่องสำหรับใส่เหรียญบาทเรียงกันเป็นแถว ๆ แผ่นหนึ่งมี 10 แถว แถวหนึ่งใส่เหรียญบาทได้ 10 เหรียญ รวมเป็น 100 บาท

คำลักษณนาม

ราง

1. เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นราง

   ลูกคิดรางหนึ่ง

   ระนาด 2 ราง

   รางรถไฟ 3 ราง

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ราง (คำอาการนาม การราง)

1. คั่วข้าวเม่าให้กรอบ, เรียกข้าวเม่าที่เอามาคั่วให้กรอบ ว่า ข้าวเม่าราง

รากศัพท์ 3

คำคุณศัพท์

ราง

1. ไม่กระจ่าง, ไม่ชัดเจน

คำกริยาวิเศษณ์

ราง

1. ไม่กระจ่าง, ไม่ชัดเจน

ดูเพิ่ม

• ราง ๆ

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /haːŋ/

คำนาม

ราง

1. รัง