ลูกอ่อน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ลูก +‎ อ่อน; เทียบภาษาไทลื้อ ᦟᦴᧅᦀᦸᧃᧈ (ลูกอ่อ̂น), ภาษาไทใหญ่ လုၵ်ႈဢွၼ်ႇ (ลุ้กอ่อ̂น)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ลูก-อ่อน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงlûuk-ɔ̀ɔn
ราชบัณฑิตยสภาluk-on
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/luːk̚˥˩.ʔɔːn˨˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ลูกอ่อน (คำลักษณนาม คน)

  1. ลูกเล็กที่ยังไม่หย่านม, เรียกพ่อหรือแม่ที่มีลูกเล็ก ๆ ยังไม่หย่านม ว่า พ่อลูกอ่อน แม่ลูกอ่อน
  2. โดยปริยายเรียกบุคคลที่ช่วยตัวเองไม่ได้ ต้องมีผู้อื่นคอยดูแลอย่างใกล้ชิด (มักใช้แก่ผู้สูงอายุ)
    เวลานี้ไปไหนไม่สะดวก เพราะมีคุณยายเป็นลูกอ่อน ต้องคอยดูแลท่าน

คำพ้องความ[แก้ไข]